Changed escrita por Samy Meireles
Notas iniciais do capítulo
Muito importante as notas finais.
POV AUTORA
Era de manhã. Estavam todos prontos para a missão. As três novas caçadoras sentiam-se fortes, poderosas. Elas deviam continuar a missão. Não podiam parar. Claro que estariam na presença de meninos mais...
Jake estava chegando. Sua camiseta branca tinha perfume de mulher. Dava pra sentir de longe. A gola de sua camiseta polo branca estava suja de batom. Sue cabelo que antes era case arrumado agora estava completamente desarrumado. Deixava bem claro que ele tivera uma noite fabulosa com Seht. Claro que ele vinha com um sorriso no rosto. Estava disposto a mostrar a Mary oque ela perdeu.
_Ah que ótimo. –Mary revirou os olhos
_Ciúmes Mary? –perguntou Jake sínico e provocativo
_Nunca. –ela riu com desdém
_Podemos voltar pra missão agora? Quem falta? –Alex perguntou já estressado com a briguinha dos dois
_Falta Ian. –respondeu Isabela
_Falando nele... –Hannah apontou para os dois pombinhos
Ian e Sabrina estavam indo na direção deles, sorrindo, de mãos dadas, felizes...
Por um momento Julia sentiu-se arrependida, mas logo esqueceu.
_Olha, eu odeio ter que estragar a felicidade dos pombinhos, mas temos que partir. –disse Isabela
_Já estamos indo. –disse Ian
Eles trocaram um beijo calmo e romântico. Então Samira saiu de lá.
_Agora podemos ir. –disse ele
Todos entraram na van.
_É... Eu esqueci algo no meu chalé. –disse Julia
_Ai minha nossa. Vai logo paty. –reclamou Ket
Ela saiu da van. Foi em direção ao seu chalé (Chalé de Atena), mas passou por trás do chalé de Dioniso. Viu uma cena nada agradável. Samira estava beijando o garoto novo, Christian.
_Amor, o largue... Fique comigo. –dizia ele
_Não posso. Eu amo Ian. –ela disse
_Ama nada. Você me ama. –ele disse confiante - Se não me amasse resistia a isso. –ele a beijou na bochecha - E isso. – ele beijou seu pescoço, até finalmente beijar sua boca. Ela não resistiu.
Julia nem acreditou.
_Lacraia maldita. –xingou-a baixinho.
Passou no chalé, pegou o que queria e voltou pra van.
_Porque a demora? –perguntou Hannah
_Só demorei pra achar. -respondeu
Seguiram em direção a Port Arthur.
******************************************************************************************
Como os semideuses saíram 7h da manhã. Pararam para descansar em Maryland, já que eram 6 horas da noite. Tinham mais 12 horas de viagem até Port Arhtur. Acharam um simples hotel e pediram 2 quartos de casal para as meninas e 5 de solteiros para meninas e algumas meninas que quiseram ficar sozinhas.
Algumas horas depois...
_Meninas acordem! –Baelfire gritou na porta do quarto delas
(N.A: Sim ele está junto. Ele tem esse direito.)
_Já vamos Balfi –respondeu Isabela
Balfi virou apelido.
Dois minutos depois Isabela e Hannah saíram do quarto, prontas.
_Estamos esperando só vocês. Tomem. –ele entrou um pacote – Anthony comprou pra vocês. Café da manhã. –ele sorriu
Isabela soltou um capítulo de satisfação. Hannah revirou os olhos.
_Vamos logo! –gritou da escada Julia
Os três semideuses desceram as escadas.
Quando chegaram os três chegaram a van os semideuses estavam discutindo.
_Hey! –falou Hannah, mas ninguém a ouviu.
_HEY! –Gritou Isabela, todos pararam assustados por vê-la gritando –Qual o problema aqui?
_É que estamos discutindo pra ver se vamos de avião ou de carro. –respondeu Jake
_Vamos pelo que for mais rápido. –disse Hannah
_Então vamos de avião? –perguntou Mary
_Parece que sim. –respondeu-lhe Anthony
Ian mandou uma mensagem de Íris para o acampamento. Pedindo para vir buscar o carro. Eles deixaram o carro no estacionamento do aeroporto. Com a chave escondida de baixo do carro.(Ideia de Alex)
Compraram as passagens com dracmas. Tinha um semideus filho de Hefesto gente boa que pediu dracmas em troca das passagens.
12 horas de viagem até Port Arthur.
12 horas depois...
_Finalmente chegamos! –exclamou Jake, massageando a bunda.
_Não reclama frangote! –zoou Anthony rindo.
Pela primeira vez desde os devidos acontecimentos Anthony Lewen tinha sorrido. Mas ele logo fechou a cara se seguiu o caminho para fora do estabelecimento.
Alugaram um caro e seguiram adiante.
Anthony não tinha nada pra fazer. Então, pegou o violão que tinha levado e começou a cantar e tocar...
http://www.youtube.com/watch?v=UZtNFuj3_v8
_O que aconteceu com o amor
Que um dia nos uniu?
Como pôde morrer?
Para você, eu fui um erro
Que o tempo apagou
Que não foi bom de viver.
_Mas, eu sei que no fundo
Desse cruel coração
Sua paixão continua sendo meu amor
E que no final do caminho
Você vai reconhecer que no fim de tudo
Você não pôde me esquecer.
_Você não pôde me esquecer
Você não pôde me arrancar.
Você decidiu procurar outro amor
E vai ver que não é fácil encontrar
Quem te ame melhor.
_O que aconteceu com o amor
Que um dia nos uniu?
Como pôde morrer?
Para você, eu fui um erro
Que o tempo apagou
Que não foi bom de viver
_Mas, eu sei que no fundo
Desse cruel coração
Sua paixão continua sendo meu amor
E que no final do caminho
Você vai reconhecer que no fim de tudo
Você não pôde me esquecer
_Você não pôde me esquecer
Você não pôde me arrancar
Você decidiu procurar outro amor
E vai ver que não é fácil encontrar
Quem te ame melhor
_Verás pouco a pouco
Que eu não estive tão mal todo o tempo.
Você vai pensar em nós
E ver que era muito melhor.
Era muito melhor, oooh, sim Senhor
_Mas, eu sei que no fundo
Desse cruel coração
Sua paixão continua sendo meu amor
E que no final do caminho
Você vai reconhecer que no fim de tudo
Você não pôde me esquecer
_Você não pôde me esquecer
Você não pôde me arrancar
Você decidiu procurar outro amor
E vai ver que não é fácil encontrar
Quem te ame melhor
_Você não pôde me esquecer
Você não pôde me arrancar
Você decidiu procurar outro amor
E vai ver que não é fácil encontrar
Quem te ame melhor
_O que aconteceu com o amor
Que um dia nos uniu?
Como pôde morrer?
Silêncio.
_Bonita música. –comentou Isabela
_Realmente bonita. –concordou Klaus
Mais uns instantes de silêncio e finalmente chegaram.
Saíram do carro e bem na porta tinha um bilhete.
_Mais um? –questionou Anthnoy
_Parece que sim Toni. –respondeu Isabela
Megan pegou o bilhete leu ele em vós alta.
_ Ημίθεων ακριβά ...
Ήταν σίγουρο ότι θα έρθει .
Περίμενα να θάψει ... Πώς είναι το όνομά της ... ;
Αχ . Σαμαράς . Περίμενα για να μπορείτε να κάψετε και interrarem .
Baelfire φίλος μου , λυπάμαι γι 'αυτήν . Ξέρω ότι άρεσε .
Αλλά έχω άσχημα νέα ...
Θα πρέπει να πάει στο Λας Βέγκας για να με ξαναδείς . Θα πρέπει να πω και ποιοι είναι οι τρόποι ...
Ο πρώτος είναι μέσω Ντάλας και Albuquerque .
Το δεύτερο είναι από το Ντάλας . Παίρνετε ένα δρόμο προς τα δεξιά κοντά στο Albuquerque . Είναι σχεδόν 23 ώρες του ταξιδιού . Με τα παρατηρούμενα 22 ώρες και πέντε λεπτά.
Και το τρίτο και τελευταίο πέρασμα μέσα Χιούστον , Σαν Αντόνιο , Phoenix και Tucson πριν από την άφιξη στο Λας Βέγκας .
Θα σας συμβούλευα να πάρει το αεροπλάνο εδώ στο Port Arhtur . Είναι μόνο 5 ώρες. Καλύτερα από ότι απέχει σχεδόν είκοσι τριών ωρών .
Και δεν έρχονται εκεί στο υπόστεγο . Κρατήσεις μου έχουν φαγητό . Αυτό είναι όπου οι σύμμαχοί μου θα πάρει τα τρόφιμα . Έτσι , μπορεί να υπάρχει το τέρας . Δεν έχω καμία πρόθεση θανάτωση κανέναν .
Στο Λας Βέγκας .
Άσσ : Ο κλέφτης
_Oque? Eu me perdi no agabibi mision. –disse Jake confuso
_É Αγαπητοί ημίθεων. –corrigiu Megan
_Tanto faz. –o loiro deu de ombros
_Agora traduz pra gente né. –disse como se fosse obvio Julia
_
Caros semideuses ...
Foi certamente vinheram.
Esperei enterrar ... Como é o nome dela ... ?
Ah . Samara . Eu esperei por você para queimar e interrarem .
Baelfire meu amigo , sinto muito por ela. Eu sei que você gostava dela.
Mas eu tenho uma má notícia ...
Você precisa ir a Las Vegas para me ver novamente. Eu vou aproveitar e dizer os caminhos...
A primeira é através de Dallas e Albuquerque.
O segundo vai de Dallas. Você pega uma estrada que leva ao bem perto Albuquerque. É quase 23 horas de viagem. Com 22 horas e cinco minutos.
E a terceira e última passagem pelo Houston, San Antonio, Phoenix e Tucson antes da chegada em Las Vegas.
Eu aconselho você a pegar o avião aqui em Porto Arhtur . É apenas 5 horas . Melhor do que o que é quase vinte e três horas de carro .
E não venha lá no galpão . Meus reservas têm comida. Este é o lugar onde meus aliados vão pegar comida . Assim , pode haver monstros lá . Não tenho a intenção de matar ninguém.
Até Las Vegas.
Ass: Ο ladrão
_Mais que merda! –reclamou Anthony
_Ele só pode estar brincando com a gente! –reclamou também Isabela
_Talvez sim, talvez não. –disse Baelfire – Conheço Lu...
Ele te tocou que iria falar o nome do rapaz.
_Conhece o... –Hannah pediu uma continuação
_Não posso falar a identidade dele. Ele me pediu isso. –respondeu
_Mas daí? Ele matou a garota que você amava! –indagou Mary
_Eu prometi. Promessa é promessa. –respondeu-lhe
_Tanto faz. Eu quero saber. – intrometeu-se Isabela
_Mas eu quero saber.
_Mas eu não vou falar.
Isabela ia avançar em Baelfire mais foi segurada por Hannah.
_Se ele não quer falar, ele não falará. –disse ela
_Se está defendendo ele? –Isabela perguntou raivosa
_Não, estou sendo sábia, coisa que você não está sendo.
Isabela se calou. Mesmo que não quisesse ficar quieta.
_Agora, entramos lá? –disse Ian
_Acho melhor não. –disse Julia
_Só sei que eu tô morrendo de fome... –comentou Anthony
_Então entramos. –decidiu Klaus
Klaus abriu a porta. Os semideuses preparam suas armas. Klaus deu um chute na porta. Um monstro se virou. Uma equidna.
_Semideuses. –ela sorriu
Seu tronco era de uma bela mulher, que se não fosse pela parte de baixo os garotos babariam. Tinha uma cauda de serpente. Era gigante como um titã.
_Equidna! –gritou Megan
_Mas ela não tinha sido morta por Argos Panoptes, o monstro de cem cabeças? –boiou Jake
_Jake! Só cala a boca e mata ela! –brigou com ele Hannah
_Semideuses! Vocês devem ter um gosto bom. –rosnou a equidna
_Luke tinha razão. –Murmurou para si Baelfire
_Quem? –Mary perguntou
_O ladrão. O ladrão tinha razão.
A equidna atacou sem aviso. Klaus, que estava mais distraído foi mordido na perna. Ele caiu no chão. Se contorcendo de dor. Megan pensou um. Pegou sua espada. Foi tudo tão rápido. Quando eles perceberam ela estava ao lado de Klaus. E a equidna estava se transformando em pó.
_Mas oque...? –Mary estava impressionada. Quer dizer, não só ela. Mas todos que estavam ali presente.
_Juro que explico outra hora, mas ele vai morrer. –disse Megan apontando para Klaus, que estava deitado no chão se contorcendo de dor.
_Ela tem razão. Agora não é hora para explicar, temos que ajuda-lo. O veneno parece estar se distribuindo por seu corpo. Ele deve ter mais alguns minutos se não fizermos nada. –disse Alex, se ajoelhando ao lado de Klaus.
_Minutos? –perguntou triste Ketelly
_Pode ser se não fizermos nada. –respondeu Alex
Notas finais importantes!!!
Não quer ver anúncios?
Com uma contribuição de R$29,90 você deixa de ver anúncios no Nyah e em seu sucessor, o +Fiction, durante 1 ano!
Seu apoio é fundamental. Torne-se um herói!Notas finais do capítulo
Aproveitem esse últimos capítulos.
Escutem. Quando eu postar o 50 capítulo só posto depois de dois meses.
Mas tem um jeito de eu postar antes. Olha, se um fantasma comentar nesses próximos capítulo eu diminuo para 1 mês. Se dois comentarem 20 dias, se três 15 dias, se quatro 10 dias, se 5 cinco dias e se seis fantasmas comentarem eu posto no mesmo dia.
Até logo.
Fantasmas, depende de vocês. O tempo é de vocês, não meu. Já tenho até os capítulos prontos. Agora é com vocês.