Changed escrita por Samy Meireles


Capítulo 46
Ataque.


Notas iniciais do capítulo

Muito importante as notas finais.



Este capítulo também está disponível no +Fiction: plusfiction.com/book/427958/chapter/46

POV AUTORA

Era de manhã. Estavam todos prontos para a missão. As três novas caçadoras sentiam-se fortes, poderosas. Elas deviam continuar a missão. Não podiam parar. Claro que estariam na presença de meninos mais...

Jake estava chegando. Sua camiseta branca tinha perfume de mulher. Dava pra sentir de longe. A gola de sua camiseta polo branca estava suja de batom. Sue cabelo que antes era case arrumado agora estava completamente desarrumado. Deixava bem claro que ele tivera uma noite fabulosa com Seht. Claro que ele vinha com um sorriso no rosto. Estava disposto a mostrar a Mary oque ela perdeu.

_Ah que ótimo. –Mary revirou os olhos

_Ciúmes Mary? –perguntou Jake sínico e provocativo

_Nunca. –ela riu com desdém

_Podemos voltar pra missão agora? Quem falta? –Alex perguntou já estressado com a briguinha dos dois

_Falta Ian. –respondeu Isabela

_Falando nele... –Hannah apontou para os dois pombinhos

Ian e Sabrina estavam indo na direção deles, sorrindo, de mãos dadas, felizes...

Por um momento Julia sentiu-se arrependida, mas logo esqueceu.

_Olha, eu odeio ter que estragar a felicidade dos pombinhos, mas temos que partir. –disse Isabela

_Já estamos indo. –disse Ian

Eles trocaram um beijo calmo e romântico. Então Samira saiu de lá.

_Agora podemos ir. –disse ele

Todos entraram na van.

_É... Eu esqueci algo no meu chalé. –disse Julia

_Ai minha nossa. Vai logo paty. –reclamou Ket

Ela saiu da van. Foi em direção ao seu chalé (Chalé de Atena), mas passou por trás do chalé de Dioniso. Viu uma cena nada agradável. Samira estava beijando o garoto novo, Christian.

_Amor, o largue... Fique comigo. –dizia ele

_Não posso. Eu amo Ian. –ela disse

_Ama nada. Você me ama. –ele disse confiante - Se não me amasse resistia a isso. –ele a beijou na bochecha - E isso. – ele beijou seu pescoço, até finalmente beijar sua boca. Ela não resistiu.

Julia nem acreditou.

_Lacraia maldita. –xingou-a baixinho.

Passou no chalé, pegou o que queria e voltou pra van.

_Porque a demora? –perguntou Hannah

_Só demorei pra achar. -respondeu

Seguiram em direção a Port Arthur.

******************************************************************************************

Como os semideuses saíram 7h da manhã. Pararam para descansar em Maryland, já que eram 6 horas da noite. Tinham mais 12 horas de viagem até Port Arhtur. Acharam um simples hotel e pediram 2 quartos de casal para as meninas e 5 de solteiros para meninas e algumas meninas que quiseram ficar sozinhas.

Algumas horas depois...

_Meninas acordem! –Baelfire gritou na porta do quarto delas

(N.A: Sim ele está junto. Ele tem esse direito.)

_Já vamos Balfi –respondeu Isabela

Balfi virou apelido.

Dois minutos depois Isabela e Hannah saíram do quarto, prontas.

_Estamos esperando só vocês. Tomem. –ele entrou um pacote – Anthony comprou pra vocês. Café da manhã. –ele sorriu

Isabela soltou um capítulo de satisfação. Hannah revirou os olhos.

_Vamos logo! –gritou da escada Julia

Os três semideuses desceram as escadas.

Quando chegaram os três chegaram a van os semideuses estavam discutindo.

_Hey! –falou Hannah, mas ninguém a ouviu.

_HEY! –Gritou Isabela, todos pararam assustados por vê-la gritando –Qual o problema aqui?

_É que estamos discutindo pra ver se vamos de avião ou de carro. –respondeu Jake

_Vamos pelo que for mais rápido. –disse Hannah

_Então vamos de avião? –perguntou Mary

_Parece que sim. –respondeu-lhe Anthony

Ian mandou uma mensagem de Íris para o acampamento. Pedindo para vir buscar o carro. Eles deixaram o carro no estacionamento do aeroporto. Com a chave escondida de baixo do carro.(Ideia de Alex)

Compraram as passagens com dracmas. Tinha um semideus filho de Hefesto gente boa que pediu dracmas em troca das passagens.

12 horas de viagem até Port Arthur.

12 horas depois...

_Finalmente chegamos! –exclamou Jake, massageando a bunda.

_Não reclama frangote! –zoou Anthony rindo.

Pela primeira vez desde os devidos acontecimentos Anthony Lewen tinha sorrido. Mas ele logo fechou a cara se seguiu o caminho para fora do estabelecimento.

Alugaram um caro e seguiram adiante.

Anthony não tinha nada pra fazer. Então, pegou o violão que tinha levado e começou a cantar e tocar...

http://www.youtube.com/watch?v=UZtNFuj3_v8

_O que aconteceu com o amor

Que um dia nos uniu?

Como pôde morrer?

Para você, eu fui um erro

Que o tempo apagou

Que não foi bom de viver.

_Mas, eu sei que no fundo

Desse cruel coração

Sua paixão continua sendo meu amor

E que no final do caminho

Você vai reconhecer que no fim de tudo

Você não pôde me esquecer.

_Você não pôde me esquecer

Você não pôde me arrancar.

Você decidiu procurar outro amor

E vai ver que não é fácil encontrar

Quem te ame melhor.

_O que aconteceu com o amor

Que um dia nos uniu?

Como pôde morrer?

Para você, eu fui um erro

Que o tempo apagou

Que não foi bom de viver

_Mas, eu sei que no fundo

Desse cruel coração

Sua paixão continua sendo meu amor

E que no final do caminho

Você vai reconhecer que no fim de tudo

Você não pôde me esquecer

_Você não pôde me esquecer

Você não pôde me arrancar

Você decidiu procurar outro amor

E vai ver que não é fácil encontrar

Quem te ame melhor

_Verás pouco a pouco

Que eu não estive tão mal todo o tempo.

Você vai pensar em nós

E ver que era muito melhor.

Era muito melhor, oooh, sim Senhor

_Mas, eu sei que no fundo

Desse cruel coração

Sua paixão continua sendo meu amor

E que no final do caminho

Você vai reconhecer que no fim de tudo

Você não pôde me esquecer

_Você não pôde me esquecer

Você não pôde me arrancar

Você decidiu procurar outro amor

E vai ver que não é fácil encontrar

Quem te ame melhor

_Você não pôde me esquecer

Você não pôde me arrancar

Você decidiu procurar outro amor

E vai ver que não é fácil encontrar

Quem te ame melhor

_O que aconteceu com o amor

Que um dia nos uniu?

Como pôde morrer?

Silêncio.

_Bonita música. –comentou Isabela

_Realmente bonita. –concordou Klaus

Mais uns instantes de silêncio e finalmente chegaram.

Saíram do carro e bem na porta tinha um bilhete.

_Mais um? –questionou Anthnoy

_Parece que sim Toni. –respondeu Isabela

Megan pegou o bilhete leu ele em vós alta.

_ Ημίθεων ακριβά ...

Ήταν σίγουρο ότι θα έρθει .

Περίμενα να θάψει ... Πώς είναι το όνομά της ... ;

Αχ . Σαμαράς . Περίμενα για να μπορείτε να κάψετε και interrarem .

Baelfire φίλος μου , λυπάμαι γι 'αυτήν . Ξέρω ότι άρεσε .

Αλλά έχω άσχημα νέα ...

Θα πρέπει να πάει στο Λας Βέγκας για να με ξαναδείς . Θα πρέπει να πω και ποιοι είναι οι τρόποι ...

Ο πρώτος είναι μέσω Ντάλας και Albuquerque .

Το δεύτερο είναι από το Ντάλας . Παίρνετε ένα δρόμο προς τα δεξιά κοντά στο Albuquerque . Είναι σχεδόν 23 ώρες του ταξιδιού . Με τα παρατηρούμενα 22 ώρες και πέντε λεπτά.

Και το τρίτο και τελευταίο πέρασμα μέσα Χιούστον , Σαν Αντόνιο , Phoenix και Tucson πριν από την άφιξη στο Λας Βέγκας .

Θα σας συμβούλευα να πάρει το αεροπλάνο εδώ στο Port Arhtur . Είναι μόνο 5 ώρες. Καλύτερα από ότι απέχει σχεδόν είκοσι τριών ωρών .

Και δεν έρχονται εκεί στο υπόστεγο . Κρατήσεις μου έχουν φαγητό . Αυτό είναι όπου οι σύμμαχοί μου θα πάρει τα τρόφιμα . Έτσι , μπορεί να υπάρχει το τέρας . Δεν έχω καμία πρόθεση θανάτωση κανέναν .

Στο Λας Βέγκας .

Άσσ : Ο κλέφτης

_Oque? Eu me perdi no agabibi mision. –disse Jake confuso

_É Αγαπητοί ημίθεων. –corrigiu Megan

_Tanto faz. –o loiro deu de ombros

_Agora traduz pra gente né. –disse como se fosse obvio Julia

_

Caros semideuses ...

Foi certamente vinheram.

Esperei enterrar ... Como é o nome dela ... ?

Ah . Samara . Eu esperei por você para queimar e interrarem .

Baelfire meu amigo , sinto muito por ela. Eu sei que você gostava dela.

Mas eu tenho uma má notícia ...

Você precisa ir a Las Vegas para me ver novamente. Eu vou aproveitar e dizer os caminhos...

A primeira é através de Dallas e Albuquerque.

O segundo vai de Dallas. Você pega uma estrada que leva ao bem perto Albuquerque. É quase 23 horas de viagem. Com 22 horas e cinco minutos.

E a terceira e última passagem pelo Houston, San Antonio, Phoenix e Tucson antes da chegada em Las Vegas.

Eu aconselho você a pegar o avião aqui em Porto Arhtur . É apenas 5 horas . Melhor do que o que é quase vinte e três horas de carro .

E não venha lá no galpão . Meus reservas têm comida. Este é o lugar onde meus aliados vão pegar comida . Assim , pode haver monstros lá . Não tenho a intenção de matar ninguém.

Até Las Vegas.

Ass: Ο ladrão

_Mais que merda! –reclamou Anthony

_Ele só pode estar brincando com a gente! –reclamou também Isabela

_Talvez sim, talvez não. –disse Baelfire – Conheço Lu...

Ele te tocou que iria falar o nome do rapaz.

_Conhece o... –Hannah pediu uma continuação

_Não posso falar a identidade dele. Ele me pediu isso. –respondeu

_Mas daí? Ele matou a garota que você amava! –indagou Mary

_Eu prometi. Promessa é promessa. –respondeu-lhe

_Tanto faz. Eu quero saber. – intrometeu-se Isabela

_Mas eu quero saber.

_Mas eu não vou falar.

Isabela ia avançar em Baelfire mais foi segurada por Hannah.

_Se ele não quer falar, ele não falará. –disse ela

_Se está defendendo ele? –Isabela perguntou raivosa

_Não, estou sendo sábia, coisa que você não está sendo.

Isabela se calou. Mesmo que não quisesse ficar quieta.

_Agora, entramos lá? –disse Ian

_Acho melhor não. –disse Julia

_Só sei que eu tô morrendo de fome... –comentou Anthony

_Então entramos. –decidiu Klaus

Klaus abriu a porta. Os semideuses preparam suas armas. Klaus deu um chute na porta. Um monstro se virou. Uma equidna.

_Semideuses. –ela sorriu

Seu tronco era de uma bela mulher, que se não fosse pela parte de baixo os garotos babariam. Tinha uma cauda de serpente. Era gigante como um titã.

_Equidna! –gritou Megan

_Mas ela não tinha sido morta por Argos Panoptes, o monstro de cem cabeças? –boiou Jake

_Jake! Só cala a boca e mata ela! –brigou com ele Hannah

_Semideuses! Vocês devem ter um gosto bom. –rosnou a equidna

_Luke tinha razão. –Murmurou para si Baelfire

_Quem? –Mary perguntou

_O ladrão. O ladrão tinha razão.

A equidna atacou sem aviso. Klaus, que estava mais distraído foi mordido na perna. Ele caiu no chão. Se contorcendo de dor. Megan pensou um. Pegou sua espada. Foi tudo tão rápido. Quando eles perceberam ela estava ao lado de Klaus. E a equidna estava se transformando em pó.

_Mas oque...? –Mary estava impressionada. Quer dizer, não só ela. Mas todos que estavam ali presente.

_Juro que explico outra hora, mas ele vai morrer. –disse Megan apontando para Klaus, que estava deitado no chão se contorcendo de dor.

_Ela tem razão. Agora não é hora para explicar, temos que ajuda-lo. O veneno parece estar se distribuindo por seu corpo. Ele deve ter mais alguns minutos se não fizermos nada. –disse Alex, se ajoelhando ao lado de Klaus.

_Minutos? –perguntou triste Ketelly

_Pode ser se não fizermos nada. –respondeu Alex

Notas finais importantes!!!


Não quer ver anúncios?

Com uma contribuição de R$29,90 você deixa de ver anúncios no Nyah e em seu sucessor, o +Fiction, durante 1 ano!

Seu apoio é fundamental. Torne-se um herói!


Notas finais do capítulo

Aproveitem esse últimos capítulos.
Escutem. Quando eu postar o 50 capítulo só posto depois de dois meses.
Mas tem um jeito de eu postar antes. Olha, se um fantasma comentar nesses próximos capítulo eu diminuo para 1 mês. Se dois comentarem 20 dias, se três 15 dias, se quatro 10 dias, se 5 cinco dias e se seis fantasmas comentarem eu posto no mesmo dia.
Até logo.
Fantasmas, depende de vocês. O tempo é de vocês, não meu. Já tenho até os capítulos prontos. Agora é com vocês.



Hey! Que tal deixar um comentário na história?
Por não receberem novos comentários em suas histórias, muitos autores desanimam e param de postar. Não deixe a história "Changed" morrer!
Para comentar e incentivar o autor, cadastre-se ou entre em sua conta.